W dziś, z dedykacją dla samej siebie…

Dziś nie jest wczoraj, ni jutrem,
I choć czasem jest bardzo smutne,
Nie ma silnych korzeni,
By Twoje marzenia odmienić.

Dziś, gra na czułej gitarze,
I sumą jest słów i tych zdarzeń,
Czasami fałszuje dwa takty,
A ty,
Czy ty znasz się na tym?

Dziś, strojne, huczne, rozpiera,
A wczoraj, a jutro a teraz?
Czym różni się teraz od dziś?
Czy z dziś, chciałbyś przez życie iść?

Wirują słowa na wietrze,
A ty wciąż więcej i więcej,
Nie dostrzegając obłudy,
Cuda zamieniasz na cudy!

Uważnie i delikatnie,
Nie czekaj czy czasem coś spadnie,
Lecz tańcz z myślami lotnymi,
Czy bliżej do lata czy zimy?

Ogrzewaj serce w tym słońcu,
I nie bądź na szarym końcu,
Potrzeby rozpieszczaj szalenie,
Ty jesteś i jesteś niezmiennie…!

Opublikowane przez annadruszcz

O sobie… O sobie najtrudniej powiedzieć… Z zamiłowania i wyboru pedagog, terapeuta, resocjalizator i skrobacz papieru oraz nałogowy student. Uwielbiam edukację własną i tę, którą podaję innym! Odkąd pamiętam pisałam, zawsze wyłącznie to, co stanowiło dla mnie ogromną wartość, to, przy czym nie byłam w stanie utrzymać równowagi, co powodowało, iż unoszę się nad powierzchnią i to, co wbijało mnie w najgłębsze otchłanie niebytu… Pisanie to nieodzowny konglomerat trzydziestoletniego długopisu, papieru, tego z kategorii serdecznych, i mojej osoby… Za kilka tygodni zostanie wydany mój pierwszy tomik poezji noszący tytuł: Codzienności dziennik intymny, jestem niezmiernie podekscytowana i wzruszona jednocześnie. Coś co do tej pory zalegało w szufladzie mego życia zarówno w przenośni jak i rzeczywistości pojawi się na nowo w przestrzeni publicznej, uzyska światło i tchnienie o którym wcześniej tylko marzyłam... Jeśli czytają to moi Znajomi, Przyjaciele to, od co najmniej trzydziestu sekund przecierają oczy ze zdumienia. Ja wieczny opozycjonista informatyczny, traktujący komputer wyłącznie, jako maszynę do pisania, ja Anna tworzę własnego bloga… Miejcie mnie w swej opiece, troskliwi bliscy i dalsi sprzymierzeńcy… Ps. To prostokątne ustrojstwo z czarnymi klawiszami nie jest niestety mym sprzymierzeńcem, nawet chłodnym znajomym... Dlatego wszystko co staje się naszym wspólnym udziałem, proszę traktować na zasadzie życiowego przeciągania liny. Sama nie mogę uwierzyć, że tak oto tu jestem...

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to: