Już prawie umiem, rozmawiać z ciszą,
Wierzyć, że kiedyś mnie ona usłyszy,
W szumach bezdźwięcznych składać piosenkę,
W skamieniałościach pragnień tych pierwszych…
Już prawie umiem się nie odzywać,
Bywać nie bywać, pływać nie pływać…
I wciąż oglądać stare przeźrocza,
Na kliszach z czasów, kiedy w twych oczach,
Tliła się jeszcze iskierka nadziei,
O której wszyscy dziś zapomnieli.
Już prawie umiem, choć z trudem ogromnym,
Odpędzać radość i uśmiechów hordy,
Tak, aby nie czuć, aby nie wiedzieć,
I nie smakować by nie móc przewidzieć,
Co będzie jutro, komu co oddam,
Przed kim zamilknę, przed kim się schowam,
Kto wygra szóstkę z mego rozdania,
Ma mnie nie boleć, od cała Ania…
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie…
Podobne
Opublikowane przez annadruszcz
O sobie…
O sobie najtrudniej powiedzieć…
Z zamiłowania i wyboru pedagog, terapeuta, resocjalizator i skrobacz papieru oraz nałogowy student.
Uwielbiam edukację własną i tę, którą podaję innym!
Odkąd pamiętam pisałam, zawsze wyłącznie to, co stanowiło dla mnie ogromną wartość, to, przy czym nie byłam w stanie utrzymać równowagi, co powodowało, iż unoszę się nad powierzchnią i to, co wbijało mnie w najgłębsze otchłanie niebytu…
Pisanie to nieodzowny konglomerat trzydziestoletniego długopisu, papieru, tego z kategorii serdecznych, i mojej osoby…
Za kilka tygodni zostanie wydany mój pierwszy tomik poezji noszący tytuł: Codzienności dziennik intymny, jestem niezmiernie podekscytowana i wzruszona jednocześnie. Coś co do tej pory zalegało w szufladzie mego życia zarówno w przenośni jak i rzeczywistości pojawi się na nowo w przestrzeni publicznej, uzyska światło i tchnienie o którym wcześniej tylko marzyłam...
Jeśli czytają to moi Znajomi, Przyjaciele to, od co najmniej trzydziestu sekund przecierają oczy ze zdumienia.
Ja wieczny opozycjonista informatyczny, traktujący komputer wyłącznie, jako maszynę do pisania, ja Anna tworzę własnego bloga…
Miejcie mnie w swej opiece, troskliwi bliscy i dalsi sprzymierzeńcy…
Ps.
To prostokątne ustrojstwo z czarnymi klawiszami nie jest niestety mym sprzymierzeńcem, nawet chłodnym znajomym...
Dlatego wszystko co staje się naszym wspólnym udziałem, proszę traktować na zasadzie życiowego przeciągania liny.
Sama nie mogę uwierzyć, że tak oto tu jestem...
View more posts