Naiwność….

O naiwności piękna Pani,
Kto Cię nie spotkał chociaż raz…??
Kto nie chciał wierzyć, a kto płacił,
Aby przekupić cały świat …

Kto kwiatom włosy rwał wciąż z głowy,
Gdy wyliczanka była zła,
Kocha, nie kocha w jednym słowie,
Zaczaruj nuty jeszcze raz….

O naiwności piękna Pani,
Rozdajesz mgły z dalekich stron,
Wśród westchnień swym uśmiechem mamisz,
Osuszasz łzy gdy gwiazdy śpią…

Na próżno twoja trwa loteria,
Karty znaczone od stu lat,
Ma naiwności, tyś niewierna
Wierność odeszła z tobą w świat….

Tylko na starej fotografii
Maleńki ślad bytności twej,
Pożółkłą drogą już nie trafisz,
Naiwność też zgubiła sens…

O naiwności piękna Pani
Kto Cię nie spotkał chociaż raz?
Kto nie chciał wierzyć, a kto płacił
Aby przekupić cały świat.

Opublikowane przez annadruszcz

O sobie… O sobie najtrudniej powiedzieć… Z zamiłowania i wyboru pedagog, terapeuta, resocjalizator i skrobacz papieru oraz nałogowy student. Uwielbiam edukację własną i tę, którą podaję innym! Odkąd pamiętam pisałam, zawsze wyłącznie to, co stanowiło dla mnie ogromną wartość, to, przy czym nie byłam w stanie utrzymać równowagi, co powodowało, iż unoszę się nad powierzchnią i to, co wbijało mnie w najgłębsze otchłanie niebytu… Pisanie to nieodzowny konglomerat trzydziestoletniego długopisu, papieru, tego z kategorii serdecznych, i mojej osoby… Za kilka tygodni zostanie wydany mój pierwszy tomik poezji noszący tytuł: Codzienności dziennik intymny, jestem niezmiernie podekscytowana i wzruszona jednocześnie. Coś co do tej pory zalegało w szufladzie mego życia zarówno w przenośni jak i rzeczywistości pojawi się na nowo w przestrzeni publicznej, uzyska światło i tchnienie o którym wcześniej tylko marzyłam... Jeśli czytają to moi Znajomi, Przyjaciele to, od co najmniej trzydziestu sekund przecierają oczy ze zdumienia. Ja wieczny opozycjonista informatyczny, traktujący komputer wyłącznie, jako maszynę do pisania, ja Anna tworzę własnego bloga… Miejcie mnie w swej opiece, troskliwi bliscy i dalsi sprzymierzeńcy… Ps. To prostokątne ustrojstwo z czarnymi klawiszami nie jest niestety mym sprzymierzeńcem, nawet chłodnym znajomym... Dlatego wszystko co staje się naszym wspólnym udziałem, proszę traktować na zasadzie życiowego przeciągania liny. Sama nie mogę uwierzyć, że tak oto tu jestem...

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to: