Ze snów i przemoczonych westchnień,
Układa się nasze szczęście,
Z promieni tych małych, niechcianych,
I z tańca myśli na wietrze…
Z przytuleń niedokończonych,
Z zaczekanego, czekania
Z trzymania snów, tych ulotnych
I z Kasinego płakania…
Wzruszenie to morska bryza,
Niosąca ziarenka piasku,
Jak wiersz niewypowiedziany,
Jak zaginiony nastrój…
Z dotyków czułych, niepewnych
Z wyczekanego spojrzenia,
Z pobladłych westchnień wstydliwych,
Z Ciebie, gdy przy mnie Cię nie ma…
Z listów niedokończonych,
I z połamanych obcasów,
Z fryzur tych niezrobionych
Z tego składa się nastrój…
Z pomylonego walca,
Z podrygów serca w mej piersi,
Z twoich oczu przeczułych,
I z kilograma czereśni….
Wzruszenie to taka ballada,
O mnie, o tobie i o nas,
To słońce, kiedy deszcz pada,
To z pamiętnika, Ta strona…
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie…
Podobne
Opublikowane przez annadruszcz
O sobie…
O sobie najtrudniej powiedzieć…
Z zamiłowania i wyboru pedagog, terapeuta, resocjalizator i skrobacz papieru oraz nałogowy student.
Uwielbiam edukację własną i tę, którą podaję innym!
Odkąd pamiętam pisałam, zawsze wyłącznie to, co stanowiło dla mnie ogromną wartość, to, przy czym nie byłam w stanie utrzymać równowagi, co powodowało, iż unoszę się nad powierzchnią i to, co wbijało mnie w najgłębsze otchłanie niebytu…
Pisanie to nieodzowny konglomerat trzydziestoletniego długopisu, papieru, tego z kategorii serdecznych, i mojej osoby…
Za kilka tygodni zostanie wydany mój pierwszy tomik poezji noszący tytuł: Codzienności dziennik intymny, jestem niezmiernie podekscytowana i wzruszona jednocześnie. Coś co do tej pory zalegało w szufladzie mego życia zarówno w przenośni jak i rzeczywistości pojawi się na nowo w przestrzeni publicznej, uzyska światło i tchnienie o którym wcześniej tylko marzyłam...
Jeśli czytają to moi Znajomi, Przyjaciele to, od co najmniej trzydziestu sekund przecierają oczy ze zdumienia.
Ja wieczny opozycjonista informatyczny, traktujący komputer wyłącznie, jako maszynę do pisania, ja Anna tworzę własnego bloga…
Miejcie mnie w swej opiece, troskliwi bliscy i dalsi sprzymierzeńcy…
Ps.
To prostokątne ustrojstwo z czarnymi klawiszami nie jest niestety mym sprzymierzeńcem, nawet chłodnym znajomym...
Dlatego wszystko co staje się naszym wspólnym udziałem, proszę traktować na zasadzie życiowego przeciągania liny.
Sama nie mogę uwierzyć, że tak oto tu jestem...
View more posts