Został po Nim wiatr, Cudowny Zefir od morza, I czas pozostał po Nim, I to, czego nam żal…, Został po Nim uśmiech, I blask oczu serdeczny, I jeszcze został spokój, Przez niektórych zwany wiecznym. Została po Nim przestrzeń, Tak czuła, że lakmusowa, Wyczuwa wszystko natychmiast, Zostały też czułe słowa… Została dobroduszność i przykład z ostatniej strony, Że ten, który na końcu, Ten będzie weń uświęcony. Zostało echo nad wodą, I nasze tęskne wołanie, I żal i promil niezgody, Na takie Boże działanie! I łzy w oczach mej Goni, I oczy łez niemej toni, I żółte kwiaty na łące, I kościół w Wielkim Buczku I ukochanie maluczkich…
O sobie…
O sobie najtrudniej powiedzieć…
Z zamiłowania i wyboru pedagog, terapeuta, resocjalizator i skrobacz papieru oraz nałogowy student.
Uwielbiam edukację własną i tę, którą podaję innym!
Odkąd pamiętam pisałam, zawsze wyłącznie to, co stanowiło dla mnie ogromną wartość, to, przy czym nie byłam w stanie utrzymać równowagi, co powodowało, iż unoszę się nad powierzchnią i to, co wbijało mnie w najgłębsze otchłanie niebytu…
Pisanie to nieodzowny konglomerat trzydziestoletniego długopisu, papieru, tego z kategorii serdecznych, i mojej osoby…
Za kilka tygodni zostanie wydany mój pierwszy tomik poezji noszący tytuł: Codzienności dziennik intymny, jestem niezmiernie podekscytowana i wzruszona jednocześnie. Coś co do tej pory zalegało w szufladzie mego życia zarówno w przenośni jak i rzeczywistości pojawi się na nowo w przestrzeni publicznej, uzyska światło i tchnienie o którym wcześniej tylko marzyłam...
Jeśli czytają to moi Znajomi, Przyjaciele to, od co najmniej trzydziestu sekund przecierają oczy ze zdumienia.
Ja wieczny opozycjonista informatyczny, traktujący komputer wyłącznie, jako maszynę do pisania, ja Anna tworzę własnego bloga…
Miejcie mnie w swej opiece, troskliwi bliscy i dalsi sprzymierzeńcy…
Ps.
To prostokątne ustrojstwo z czarnymi klawiszami nie jest niestety mym sprzymierzeńcem, nawet chłodnym znajomym...
Dlatego wszystko co staje się naszym wspólnym udziałem, proszę traktować na zasadzie życiowego przeciągania liny.
Sama nie mogę uwierzyć, że tak oto tu jestem...
View more posts
Codzienności dziennik intymny... 