A teraz będą mówić mi,
Z kim od dziś walczyć i jak mam żyć,
Strach rozsiewają jak kiedyś nadzieję,
Co z wami ludzie, co tu się dzieje…??
Mundur, materiał można go sprać,
A ty człowieku masz się nas bać!
Nie ważne prawo, godność człowieka,
Odarty szkielet już nie ucieka….
Kiedy zasieki skończą się,
Co powiesz dziecku, gdy powie nie?
Czy będziesz mierzył do niego z broni?
A strzelać będziesz, gdy go nie dogonisz?
Jaką masz miarę na własną nadzieję,
Czy prawo ma prawo, czy w głos z nas się śmieje?
Czy możesz patrzeć drugiemu w oczy?
A gdy je zamkniesz czy coś cię zaskoczy??
Na lewej stronie życiorys twój,
Przykry i podły jak ostry nóż,
Nie ma on oczu, dłoni też nie ma,
Kalectwo serca się nie odmienia…
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie…
Podobne
Opublikowane przez annadruszcz
O sobie…
O sobie najtrudniej powiedzieć…
Z zamiłowania i wyboru pedagog, terapeuta, resocjalizator i skrobacz papieru oraz nałogowy student.
Uwielbiam edukację własną i tę, którą podaję innym!
Odkąd pamiętam pisałam, zawsze wyłącznie to, co stanowiło dla mnie ogromną wartość, to, przy czym nie byłam w stanie utrzymać równowagi, co powodowało, iż unoszę się nad powierzchnią i to, co wbijało mnie w najgłębsze otchłanie niebytu…
Pisanie to nieodzowny konglomerat trzydziestoletniego długopisu, papieru, tego z kategorii serdecznych, i mojej osoby…
Za kilka tygodni zostanie wydany mój pierwszy tomik poezji noszący tytuł: Codzienności dziennik intymny, jestem niezmiernie podekscytowana i wzruszona jednocześnie. Coś co do tej pory zalegało w szufladzie mego życia zarówno w przenośni jak i rzeczywistości pojawi się na nowo w przestrzeni publicznej, uzyska światło i tchnienie o którym wcześniej tylko marzyłam...
Jeśli czytają to moi Znajomi, Przyjaciele to, od co najmniej trzydziestu sekund przecierają oczy ze zdumienia.
Ja wieczny opozycjonista informatyczny, traktujący komputer wyłącznie, jako maszynę do pisania, ja Anna tworzę własnego bloga…
Miejcie mnie w swej opiece, troskliwi bliscy i dalsi sprzymierzeńcy…
Ps.
To prostokątne ustrojstwo z czarnymi klawiszami nie jest niestety mym sprzymierzeńcem, nawet chłodnym znajomym...
Dlatego wszystko co staje się naszym wspólnym udziałem, proszę traktować na zasadzie życiowego przeciągania liny.
Sama nie mogę uwierzyć, że tak oto tu jestem...
View more posts